Het verstrekken van een omvangrijk aandelenpakket aan een beperkte groep werknemers is niet gebruikelijk. Dit oordeelt Hof Amsterdam. De werkgever kan de verstrekte aandelen niet aanwijzen als eindheffingsloon.
Een bv (B) verstrekt leden van de groepsraad gratis aandelen. In de jaren vóór 2012 heeft B de aandelen bij de betreffende werknemers individueel verloond, waarbij de nettowaarde van de toegekende aandelen is gebruteerd tegen 108,3%. Vanaf 2012 past B de werkkostenregeling toe en wijst de aandelen aan als eindheffingsloon. Omdat de vrije ruimte overschreden is, geeft zij de waarde van de aandelen aan als eindheffing tegen een tarief van 80%.
Gebruikelijkheidstoets
De inspecteur accepteert de aanwijzing als eindheffingsbestanddeel niet. Hij rekent de verstrekkingen tot het werknemersloon voor zover ze meer bedragen dan € 2400. B gaat in beroep.
De rechtbank stelde de inspecteur in het ongelijk, omdat hij niet duidelijk had gemaakt waarmee hij de verstrekkingen had vergeleken. In hoger beroep krijgt de inspecteur alsnog gelijk.
Het hof oordeelt dat de verstrekking van de aandelen de gebruikelijkheidstoets niet doorstaan. De volgende factoren spelen hierbij een rol:
– Het gaat om een omvangrijk aandelenpakket
– De aandelen zijn geen vergoeding voor werkkosten
– De aandelen zijn toegekend aan een selecte groep werknemers
– Er is sprake van een aanzienlijk voordeel op individueel niveau, wat kan wijzen op tariefsarbitrage en oneigenlijk gebruik van de werkkostenregeling.
De aandelen kwalificeren niet als eindheffingsbestanddelen en de inspecteur moet naheffen aan de hand van een geïndividualiseerde aanslag.
Gerechtshof Amsterdam, ECLI:NL:GHAMS:2018:169
Rechtbank Noord Holland ECLI:NL:RBNHO:2016:7583
Rechtbank Noord Holland ECLI:NL:RBNHO:2016:7585